Aanbidding buiten het kamp — ons reddingsvlot
23.04.2024
Een paar dagen geleden werd ik wakker met een droombeeld: een REDDINGSVLOT.
Ken je het gevoel dat je op volle zee bent, je schip zinkt en je moet het schip verlaten, de vertrouwde grond?
Alles is in beweging en je vraagt je af: "Krijg ik ooit nog vaste grond onder mijn voeten?"
Ik had dit gevoel toen ik mijn vorige geloofsgemeenschap verliet.
- Waar kan ik nog op vertrouwen?
- Welke geloofsleer is nog veerkrachtig, waar kan ik mijn voeten op zetten?
- Zoveel vragen! En elk antwoord roept weer zoveel nieuwe vragen op...!
Gelukkig heeft onze hemelse Vader een reddingsvlot voor ons opgeblazen:
„Ook zal er via niemand anders redding komen, want er is onder de hemel geen andere naam aan mensen gegeven waardoor we gered kunnen worden.’"
(Handelingen 4:12 NWV)
Door wie? Welke naam?
Natuurlijk JEZUS CHRISTUS - of liever Yahusha of Yahshua in het Hebreeuws, want dat betekent: Yah* is verlossing! *Yah = de korte vorm van Gods eigennaam YHWH
De "ark" verkeerd begrepen
Vroeger, in mijn hechte geloofsgemeenschap (Jehovah's Getuigen, JW.org), dacht ik dat deze organisatie onze "ark" was - maar toen had ik 1 Petrus 3:21 verkeerd begrepen ... geen menselijke organisatie of religie is onze ark, maar de doop, namelijk de doop in JEZUS CHRISTUS, zoals op vele plaatsen in de Heilige Schrift beschreven staat.
"... Die eertijds ongehoorzaam waren, wanneer de lankmoedigheid Gods eenmaal verwachtte in de dagen van Noach, als de ark toebereid werd; waarin weinige (tdat is acht) zielen behouden werden door het water;
Waarvan het tegenbeeld, de doop, ons nu ook behoudt, niet die een aflegging is van de vuiligheid des lichaams, maar die een vraag is ener goede consciëntie tot God, door de opstanding van Jezus Christus,"
(1 Petrus 3:20-21 SVK)
Jezus Christus is dus onze reddingsvlot.
Zijn hemelse Vader YHWH zegt: "LUISTER naar mijn geliefde Zoon!"
En wat zegt zijn Zoon: "Neem, EET mijn lichaam, DRINK mijn bloed [symbolisch], toon je geloof in mijn offer!"
Het eten van het brood van het Avondmaal en het drinken van de wijn is onze belijdenis van Christus.
En meer nog: het maakt deel uit van onze verkondiging, d.w.z. prediking, zoals de apostel Paulus schreef:
„Want elke keer dat jullie dit brood eten en uit deze beker drinken, verkondigen jullie de dood van de Heer, totdat hij komt.“
(1 Korinthiërs 11:26 NWV)
Maar waarom zou iemand er eigenlijk aan denken om van boord te gaan van een schip op volle zee? Plotseling kwam er een ander onderwerp naar boven ...
Aanbidding buiten het kamp
Tijdens zijn 40 jaar durende zwerftocht door de woestijn was het kamp van Israël heilig, alles wat onrein was moest er buiten blijven.
Maar helemaal aan het begin was er een UITZONDERING die de hele zaak omdraaide! Nadat er een gouden kalf was gemaakt en aanbeden, pakte Mozes zijn tent van samenkomst op, waar hij met de Allerhoogste sprak, en verhuisde naar buiten het kamp omdat het hele kamp onrein was geworden.
„Mozes nam zijn tent en sloeg die een eind buiten het kamp op, en hij noemde het een tent van samenkomst. Iedereen die Jehovah wilde raadplegen, ging naar de tent van samenkomst, die zich buiten het kamp bevond.“
(Exodus 33:7 NWV)
Geldt dit principe uit de oudheid nog steeds, in het christelijke tijdperk? "Ga uit haar weg, mijn volk"?
Oh ja. Hebreeën hoofdstuk 13 verzen 12-13 trekt een parallel tussen het kamp Israël met zijn offervoorschriften (Oude Testament) en het christelijke tijdperk (Nieuwe Testament). Hier vinden we de werkelijk opmerkelijke uitnodiging:
„Daarom heeft ook Jezus buiten de stadspoort geleden om met zijn eigen bloed het volk te heiligen. Laten we dus naar hem toe gaan buiten het kamp en de schande dragen die hij heeft gedragen."
(Hebreeën 13:12-13 NWV)
Naar Jezus gaan betekent: het onrein geworden kamp VERLATEN en bereid zijn om in ruil daarvoor MINACHTING, uitsluiting en ostracisme te verdragen.
De Joodse christenen in die tijd wisten wat het betekende om zich los te maken van het Joodse systeem. Er was een storm van tegenstand en vervolging; hun eigen mede-Joden en familieleden keerden zich tegen hen en mishandelden hen.
En zelfs vandaag de dag kan het voor een oprecht christen heel moeilijk zijn om zijn geweten te volgen en zich af te scheiden van de massa.
Is er echt maar één groot reddingsvlot, één gemeenschap? één ware religie?
“Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in het midden van hen."
(Mattheüs 18:20 NWV)
Volgens ons idee zijn er vele kleine reddingsvlotten, kleine bijbelleesgroepen, huisgemeenten, die allemaal samen het "lichaam van Christus" vormen, zijn wereldwijde kerk. De ervaring leert dat alles wat groter is dan ongeveer acht mensen vatbaar is voor machtsstructuren.
Acht mensen — de grootte van de bemanning van de Ark trouwens ...
😅
In het reddingsvlot stappen
Wat betekent het om in het reddingsvlot te stappen? Dat we onze geestelijke inspanningen nu voor onze Koning Jezus brengen om onze redding te verdienen? ... als we maar hard genoeg proberen?
Nee. Romeinen 13:14 zegt het zo mooi:
„Omkleed uzelf met de Here Jezus Christus“
(Romeinen 13:14a HET)
Als we Hem aantrekken als een kledingstuk, is Hij overal om ons heen, omhult Hij ons. Hij is zelfs IN ons! (Johannes 17:21) Hij en de Vader maken hun woning bij ons. (Johannes 14:23)
Jezus is de vreugde van de Vader. Dus we zijn omhuld en gevuld met de vreugde van de Vader, met zijn liefde, zijn plezier! We kunnen dit voelen, ervan genieten, erin rusten.
Dit is niet in de toekomst, het is HIER en NU.
En als we in ons reddingsvlot blijven, IN Jezus, dan kunnen we het nooit meer verliezen. Dat is de wil van onze hemelse Vader.
En dan komen de geloofswerken vanzelf, natuurlijk, van binnenuit. We hoeven onze redding niet te verdienen, Jezus heeft de rekening al betaald.
Genade = "vreugdevol geven"
In mijn geloofsgemeenschap werd genade altijd vertaald als "onverdiende goedheid", wat toch het woord "verdienen" bevat.
"Genade" (Grieks χάρις, charis) wordt ook vertaald als "blijmoedig geven", een graag gegeven geschenk van onze hemelse Vader, YHWH God. We hoeven het alleen maar te accepteren, vast te pakken, vast te houden.